eski bir şiirde durmak

(Gerede'de ilk günüm. Tanımadığım bir yerde, hiç tanımadığım insanların arasındaydım. Çocuktum daha, on sekiz bile değil. Hastane yolu burası, bahçesi. Şimdi hepsini unuttum gitti. Bu fotoğrafı acil doktoru çekmişti, uyuz bir kadın olduğunu hatırlıyorum. Harbi uyuz ama, sinir bir tipti. Neden fotoğrafımı çektiğini ve bana verdiğini bile bilmiyorum, o kadar yani.)

 

 

 

"...

Şimdi komşularla oturduğum akşam saatlerinde

Masamda bir kupa çay kilitleniyor, bakışım kilitleniyor 

açamıyorum

Bir şey bekliyorum, çözsün onaylasın yaşadığımı, bana ait bir 

sır bulsun bende

Belki biraz mutluluk, belki biraz daha dem, biraz daha şeker

Sonrası hep aynı yüzler, hep aynı bakışmalar; el aynasında soluğum

-Demek sizi gönderdiler kendileri gelmediler. 
..."

Fit / h. Arkan

Dün dolunay vardı, balkon kirliydi, bugün balkonu tertemiz yaptım, ayı göremiyorum. Şans işte. Çok yorgunum. Akşam temizlik yapmaya başladım, şimdi bu yorgun halimle anlıyorum ki kötü fikirmiş. Balkonu yıkadım, defalarca su döktüm, demirlerini sildim, silerken aşağıya bakıp; "bakalım milletin balkonu ne hâlde" diye küçük bir araştırma yaptım. Pek bir şey anlamadım, gözler hafif miyop ya, tozlu mu değil mi anlaşılmıyor tabii. Alt katta oturan kadın çalışmıyor, mazeretim hazırdı zaten; temiz olur elbette, işi ne ki ev temizliğinden başka?;p

Biraz kötüyüm son günlerde, kendime bile tahammül edemiyorum.  Hep özür diliyorum, devamlı, devamlı; özür dilerim, kusura bakma, hatalıyım, vs. vs. Sonra düzeliyor mu acaba her şey? Bilmem ki, karışık işler, bu işler. Hiç kimseye bulaşmadan yaşamak zor, karışık, o bile çaba istiyor. Tatilde olsaydım hep. Bir bira ve oturmak. Sadece oturmak. Şimdi de Berfe'nin o müthiş şiiri geldi aklıma; 

"...

dururum:

kumların üstünde ve güneşin altında değil

ağaç ya da çardak altında

öküz gibi, saatlerce, tahta bir masada

rakı içip keyif çattığımı sanan sağlıklıların

gittikçe azalan beyin kıvrımlarında...

dururum işte. önemli değil.

yeter yukarıdaki oda.

..."

Şiirin hepsini okumalısınız, çok güzeldir. Benim şairim değildir Süreyya Berfe ama bu şiiri severim. Durun ekşiye bakayım, yoksa yazayım hatta. Evet, şimdi burada, merak eden okur artık. Vakti zamanında C.'ye yazmıştım tüm şiiri. Ve kopyala yapıştır değil, emekti valla yaptığım. Aşk, heyecan, kalp çarpıntısı durumları işte, koca bir şiiri bile soluksuz yazdırıyor.

Oblomov'un rüyasını bilir misiniz? Nasıl rehavet veren bir rüyadır o öyle, müthiş. October mı söylemişti acaba, tatil için çalışıyorum, diye? Çok hoşuma gitmişti o laf, pek sevmiştim. Kolay kolay demezler çünkü bunu. Herkes idealist, herkes çok becerikli, herkes çok çalışkan. Bu akşam bir telefon görüşmesi yaptım, uzun süredir görüşmediğim bir arkadaşım aradı. Bir bildiri varmış, onun için hazırlık yapar mıyım diye soruyor. Yarın kadına haber vermelisin diyor üstelik. Vay, işe bakın lütfen; ben tezi ne yapacağıma bir yılda karar veremiyorum, bildiri için tanımadığım bir kişiyi arayıp, hooop çalışma yapacağım hemen! Çok fantastik bir olay olurdu inanın, kendimi bile aşardım yapsaydım bu işi. (arıyormuşum yarın erkenden! hah ha, mucize.) Yine aklıma bir şey geldi hemen anlatayım, kısaca tabii;p Oblomov ağrı ve sızıları için doktoru çağırıyordu evine. Yok yok, doktor kendi geliyordu, Oblomov niye çağırıp, dertsiz başına iş alsın?;) Neyse, doktora şikayetlerini anlatıyordu bizimkisi, doktor da ona, bu şartlar altında yaşanmaz, yabancı ülkelere yolculuğa çıkın, filan diyordu. Oblomov'un kalbi çarpmaya başlıyordu tabii hareket edeceği için, korkudan. Doktor saymaya devam ediyordu, şuraya, şuraya da gidebilirsiniz, sonra daha uzağa mesela Mısır'a!! Oblomov'un iç sesi müthişti; "daha da neler! daha daha! başka emriniz!" Ve dalga geçerek yolcu ediyordu doktoru, "tabii tabii, dediğiniz her şeyi harfi harfine yapacağım!". Böyle işte kendimi düşününce aklıma geldi arkadaş. Sefil bir şekilde ölmüştü kendisi, allah bizim sonumuzu öyle yapmasın, amin;p

Ay ne durumda acaba? Çıkıp bakayım temiz(!) balkonuma. Eee, sonra da biraz kitap okuyup yatarım, yarın öğlen nöbet var yine.

-----------------------------------------

p.s.: -Evet baktım, October yazmış tatil için çalışma isteğini. 

-Dün hiç aklımda yokken albüm karıştırdım. Yukarıdaki foto o anlamsız iş yüzünden burada. Peki albüm karıştırmak nereden aklıma geldi; o da fotonun altına koyduğum sanat müziği şarkısı yüzünden. O şarkılardan biri dilime takıldı dün akşam. Hayır, öyle çok da bilmem ve söylemem bu şarkıları. Fakat geldi işte, akıl bu. Sonra çooooook eski bir tatil geldi aklıma. Sonra bir an, sonra bir foto ve en sonunda çok çok alakasız bambaşka bir foto bu yazının görseli oldu. Hayırlı, uğurlu olsun, yapacak bir şey yok.
- A, son bir şey daha; Berfe'nin ismindeki bir "y"nin Cemal Süreya'nın attığı harf olduğunu biliyor muydunuz peki? Ya, neler neler oluyor şu hayatta, şaşıyorum bu işlere;p