dünya, gözümde "kerbela"

(Bu fotoğrafı ilk Cogito'nun "şiddet" sayısında, sonra da ben hayattayken adlı sitede görmüştüm. Kerç Çukurunda Acı, Kırım/Dimitri Baltermants)

"...
ya rab, hiddetinle beni tekdir etme,

ve öfkenle beni tedip etme

bana acı, ya rab, çünkü solgunum;

bana sağlık ver, ya rab, çünkü kemiklerim titriyor.

canım da çok titriyor;

ve sen, ya rab, ne vakte kadar?...

dön, ya rab, canımı azat et;

inayetinden ötürü beni kurtar.

çünkü senin anılman ölümde yoktur;

ölüler diyarında sana kim şükredecek?

kendi iniltimden yoruldum;

her gece ağlamaktan döşeğim ıslaktır;

gözüm kederden sönüyor;

..."

tevrat/mezmurlar-mezmur 6

---------------

Şiddet salt kötülük müdür ve ilk şiddet neden ilk günahtır?

Şii değilim, Kerbela olayını okudum, oradan biraz bilirim. Bu türküyü ilk duyduğumda canım sıkılmıştı. Sanki bir el gelmiş, kalbimin üzerinde baskı yapıyordu, Kerbela'daki şiddetin baskısı. Hüseyin'in çocuğu için biraz su istemesi, bebeğin öldürülmesi. Ölüsünü gömmesi. Bir aşkın acısı bu kadar büyük olabilir mi? Karşılaştırılır mı? Olur. Acı kalbi esir alıyorsa, evirip çevirip, bir yol bulunamıyorsa, her yer kararıyorsa; dünya gözünde Kerbela olur insanın. Savaşa şimdi hiç girmeyelim, tanrının dua işini pek ciddiye almadığını ve biraz ağırdan aldığını düşünüyorum.

Hem Kerbela neresi, Kerç neresi, Libya neresi değil mi ama? Sana acı çektiren adam, kadın nerede, kim? İnsan toprağı, kalbi işte, gerisi laf.

Yoksa bir tatlıya bu kadar anlam yüklenir miydi?

(Foto Urfa'dan. Babam orada görev yaparken teyzem gezmeye yanımıza gelmiş ve eniştem de arkasından. Aşıkmış çok. Evli değillermiş daha. Fotoğrafta ben, abim ve eniştem poz vermişiz. Eniştem öldü, biz yaşıyoruz.  Polişka Urfa'da doğdu, hiç gitmedim oralara ben. Gitsem ne güzel olur. Özellikle fotoğrafta yanında durduğumuz "Balıklı göl"ü görsem.)

Aşure var dolabımda, canım yemek istemiyor. Kazancı Bedih ne güzel, ne içten söylüyor. Görmüş, geçirmiş. Bu insanları seviyorum.