sahil, deniz kıyısındaki krallık*

(Geçen yaz üç kızkardeş sahilde buluştuk ve konuştuk, konuştuk, konuştuk:) Bir şey daha var bu foto hakkında söyleyeceğim, merak eden aşağıya buyursun.)

Çok güzeldi hava bugün. Mis gibi kokuyordu, sadece kokuyla yetinsem mi yetinmesem mi diye düşünüp dururken akşam olmuştu bile. Olmaz!, dedim hemen eşofmanlarımı giydim, saçımı topladım fırladım dışarı. Aslında canım sahile gitmek istiyordu, biraz koşmak filan ama sahil birazcık uzak bu yeni eve. Eski evden sahile gitmek beş dakikalık işti, spor yapmak için çok fazla imkân vardı ama yapacak adam yoktu tabii. Hah ha, spor yapmak da çok anlamsız, yürü ya da koş gitsin işte. Düzenli spor vücudu sıkı tutar belki ama fazlası yoruyor. Ya, bu cümle böyle olmayacaktı ama üşendim yazmaya. Durun toparlayayım; kaslı vücut, bacaklar vs. vs. bence çok estetik (kadınlar için konuşuyorum), fakat fazlası, çok damarlı kollar ve o uğraşılmış görüntü beni yoruyor.  (nihilist İvan konuşuyor, sabredip bekleyin, biraz sonra çeker gider:p) Ne diyordum çok dağıldı, işte gittim, biraz koşayım dedim, sahile gitmediğim için pratik ve mantıklı bir yol, yöntem bulmalıydım. Burada sevgi yolu denilen bir yer var. (İzmir'de sevgi yolu diye bir fenomen var. siz bilmezsiniz şimdi. buralı olmayanlar bilmez daha doğrusu. burada her yol sevgi yoludur! hah ha, öyle saçma ki, arnavut kaldırımı döşenmiş kısacık bir sokak mı var, koy tabelayı oraya, al sana sevgi yolu. çok sevgi doluyuz biz, çok. yani, kimseler Cem Uzan'ı kabullenemedi onu bile kabullendi, bağrına bastı bu şehir, daha ne yapsın? tabii konumuz bu değil:))  Oraya saptım, yaya olarak şüphesiz. Şimdi, canım koşmak istiyor ama orası koşu yolu değil, millet vitrin filan bakıyor. Ben de ne yaptım; bir iki metre koşup sonra durdum, sanki birine yetişecekmişim gibi. Kimse beni izlemiyor tamam ama ben paranoyağım biraz, numara yapmak zorundayım You know?:p

Neyse, güzel yani. (araplar ve türkler çok yani kullanırmış, ben kullanmıyorum diye bizim kızlara hava atardım, yanılmışım. neden arap ve türk olmak hoş bir şey değil diye sorarsanız, cevab veremedim derim size, yaniiii ) Camlar pencereler açıldı, böylelikle evin kirliliği daha da göze batmaya başladı. Camlar silinmeli, balkonlar yıkanmalı, bu evin rüzgârıyla nasıl başa çıkılacak bir çözüm bulmalı. Of, kışın yatıyorduk battaniye altında, nereden çıktı şimdi bu yaz?:p

Şaka bunlar, yaz güzeldir. Yaz akşamları sahile çıkmak daha da güzeldir. Geçen yıl, tüm yaz boyunca, ya ağlamaya (koşarken kimse dikkat etmez), ya sadece koşmaya, ya yürümeye, ya sohbet etmeye, ya da kulağımda müzikle boş boş denizi seyretmeye sahile attım kendimi. Bakalım bu yaz ne olacak?

Geçen hafta neler olmuştu, bir de ona bakalım; (sevimli, sevecen ama yaşlı bir öğretmen edasıyla:))

-Tüsiad'ın açıklamalarına katılıyorum, ayrıca bu ülke için "bu konularda" konuşmayı, çok anlamlı ve gerekli görüyorum. İşçi ve işveren sorunları,  yaşam kalitesi, sosyal güvenlik gibi problemlerin bu meseleyle "tam olarak" ilgisi olmadığının farkındasınız değil mi? Ayrıca, Cem Boyner'in şu cümlelerinin altına imzamı atarım; "İnsanlarımızın özgürlüğü ve onuru, ülkenin bölünmesinden daha önemlidir, devletin kendisinden daha önemlidir. Devlet insanları mutlu etmek için vardır. Anayasa da aramızdaki bir sözleşmedir. Beğendiğin ülkenin sözleşmesine girersin, beğenmediğine gitmezsin, böyle bir hakkın var. Bunun için yapıyorsun bu sözleşmeyi, devlet devam etsin diye yapmazsın. Devlet beni korusun, beni eğitsin, düşmanlarıma karşı korusun, geleceğimi garanti altına alsın diye yaşarsın bu ülkede..."

Tabii ben söylesem bunları imzayı başka yerden atardım ya, neyse. Bir de sıradan bir memuruz şurada, hiç konuşmasan yeridir.

-Ergenekon soruşturması kapsamında yapılan kitap avını tek kelimeyle mide bulandırıcı buluyorum. Artık, demokrasinin pusulası değil tüm ayarı kaymıştır. Truffaut'nun Fahrenheit 451 filmini seyrettiğim zaman güzel ama biraz naif bulmuştum. Yok, mantıklı geliyor şimdi. Bunun da Ergenekon davasını küçümsemek anlamına gelmediğinin farkında olunmasını istiyorum. Sap saman meselesi işte.

-Kılıçdaroğlu'nu Erdoğan kadar itici bulmuyorum. İkisi de çoğu zaman saçmalıyor ve benim düşüncelerime en ufak bir yakınlıkları yok fakat biri diğerine göre ehven-i şer. Ya, şimdi bunun da İzmirli olmakla alakası yok diyeceğim ama...:p Hah ha!

-Çocuklara yapılan zulme hâlâ şaşırıyorum, ağzım açık kalıyor. Bu konuda yazılacak bir şey yok, haber izlemeyin, o kadar.

-Buraya koyduğum yazılara sevdiğim bir müzik ve bir fotoğraf ekliyorum. Resim de güzel olur ama, bu daha kolay ve hoş. Kardeşlerimin ve yanımda kim varsa eğer onun fotosunu da koymak isterim fakat iki saat koyabilir miyim canım diye izin al, ister mi istemez mi düşün, zor yani. Lily ile benim olayım basit, yalnız hep Lily olunca da anne, çocuk siteleri gibi oluyor, olmasın derim ben. (buraya da yani yakışıyor ama hayır, demeyeceğim!) Doğum günü, özel bir an, vs. vs. yazılarında sevdiklerimle (bu ne komik bir kelimeymiş böyle, "sevdiklerim":))  beraber fotoğrafları koyuyorum tabii. Şimdilik "sadece bana" katlanacaksınız, işin özeti bu.

-Yukarıya koyduğum şarkıyı eskiden pek dinlerdim, unutmuşum. Aslında bir önceki yazının müziğiydi o, ama Ahmet Kaya'yı ve özellikle o şarkısını çok sevdiğim için "böyleyken böyle" oldu. Bu şarkıyla güzel dans ediliyor, tabii yalnızken.

-Bu arada üç film izledim, Conrad bitmişti ama dün nöbete götürüp bir bölümü tekrar okudum. Donkin ve Jimmy'nin konuşmasını. Çok iyiydi. Filmler arasında Every Day tek bahse değer olanı. Fena film değildi, ben zevkle seyrettim en azından. Enginar yazısında bahsettiğim şey tam karşımdaydı o filmde. Überkadın olmak zor demiştim, o akşam bu filmi seyrettim. Filmdeki kadın çok rahatsız ediciydi; manik, devamlı dırdır eden bir tip, tabii sebepleri vardı ama adam haklı dedirtmişti bana. Filmin sonunda biraz rahatladım. Kadına da hak verdim. Özetle; bir iki sahne dışında idare ederdi, meraklısına not olsun bu da.

Finito demiştim değil mi, o zaman bu sefer "Ciao!" diye bitirelim.

-------------------------------

* Elbette, "Annabel Lee" şiirinden mülhem.