aman tanrım, o büyüye inanıyor!

J.W. Waterhouse/The Magic Circle

"...

seni ne zaman düşünsem

aklıma kuğu kanı içen moğollar

ve yalnız bir siyah kuğu gelir, Svan

bilinçaltımda tek bir siyah hareket oluşur

o ilk arzuyla dönerek

şarkı söyleyerek ölür ve ölürken şarkı söyler

büyülenmiş bir kızın şarkısı bu, Svan

o ilk arzuyla dönen

siyah bir hareketle dönen

bir kızın şarkısı

gölün üzerinde mistik bir prensiple uçan yaban kuğusu:

dua ederken kollarımı yukarı kaldırırım

l. müldür/yaban I

Merak ediyorum, büyüye inanmak neden tuhaf karşılanır. Okumuş etmiş takımı tarafından elbette, diğer kısım fellik fellik inanacak şey arıyor zaten. Ben büyüye inanıyorum. Hatta inanmaktan fazla, inanmayı çok istediğimi biliyorum. Bir şey, bir insan, bir durum, bir vs. vs. üzerinde ne kadar yoğunlaşırsan o kadar delireceğini de iyi biliyorum. Bu yüzden en mantıklısı bu geliyor, büyünün gücüne inanmak. Ne arkeoloji ne de radyoloji bana yardımcı oldu bu konuda, pozitif bilimler tabii, kolay mı? Ne yaptıysam kendi başıma yaptım:)

Antik çağ öncesi toplumlarda mağara duvarlarına yapılan resimlerin büyüyle ilgili olduğunu düşünmek hoşuma gidiyor. İlk önce duvarına avlayacağın hayvanın resmini yaparsın, sonra vücuduna bir şey batırır ve beklersin. Büyü tutarsa ne âlâ, yoksa bir gün de eve eli boş gidersin, ne olacak ki? O dönemde şimdi olduğu gibi büyük bir kıstas mekanizmasının işlediğini sanmıyorum; başarılı olmalıyım, çok başarılı olmalıyım, deli gibi kazanmalıyım, gibi. Mısır toplumunda da, büyü el üstünde tutuluyor. Mumyalanan ölü kırmızıya boyanıyor ve kanı çağrıştıran bu renkle ölünün tekrar dirileceğine inanılıyor. Roma'da büyü hor görülmüş. Büyücüler, tehlikeli ve yalancı insanlar olarak cezalara çarptırılmışlar. Fakat tüm bunlara rağmen bu toplumda da büyüye rağbet çok fazla olmuş. Halkından imparatoruna başı sıkıştığında herkes büyücülere koşmuş ve hatta Roma büyünün merkezi haline gelmiş. Ele verir talkını kendi yutar salkımı gibi bir şey, anlayın durumu. Koskoca Roma bu, über devlet, orada "her bir şey" olur yani:) Eski Türkler de büyüyü seviyor, cinlere, kötü ruhlara karşı kullanılmamış obje bırakmamışlar, öylesine bir tutku. Şaman büyücü görevini yerine getiriyor ve ölüyü dokuz kez kaldırma ritüelini sırf dokuz aylık gebelik süreci ters yönde işleyip beden cenin haline geri dönsün diye yapıyor. Bence müthiş, sizce de öyle değil mi?

Bunlar büyü hakkında aklımda kalan önemsiz bilgiler sadece, aslında bu konuda yüzlerce ayrıntı ve ilginç şey yazılabilir. Fakat, hem yarın sabah mesai var (nöbet değil!) hem de bu konuyu Sevgili Arsız Ölüm romanını yazarken incelemek daha güzel olur. Şimdi neden bahsettim öyleyse, çok basit; tam anlamıyla, çok büyük bir daire şeklinde hem de, büyünün etkisinde olduğumu düşünüyorum. Etrafımdaki herkes, her şey bu etkinin içinde üstelik. Rahatlayıp, gülmeyin kısaca, ben uyarayım da.

(Mesaj yazarken çok mutlu olabiliyor ve büyünün etkisinden kurtulabiliyorum:p  Olur öyle, aferin bana.)

-Öyle ya da böyle, iyi veya kötü, büyülü ya da büyüsüz geçiyor günler. Daha yeni yılbaşı havası filan vardı her yerde (hoş bizim hastane hâlâ ışıl ışıl parlıyor, sanırsın bütün yıl noel kutlaması yapıyoruz hastalarla!),  şimdi bakıyorum Ocak bitiyormuş. Bravo, hızına yetişemiyorum Kronos! Yapılacak hiçbir şey yapılmadı tabii, bir de hâlihazırda var olan sorunların üstüne yenileri eklendi. Ne güzel hayat!

-Oscar'a aday olan filmler açıklanmış dün gece. Ben nöbetçiydim sıcağı sıcağına bakamadım. Biraz bekleyememişler beni ne aceleleri varsa, batı kafası işte her şey zamanında! The Kids Are All Right  filmi de en iyi film adayları arasında yerini almış. Ben seyrettim o filmi, öyle en iyi film olacak bir şey yok, bana inanın. Tamam, kötü bir film değil ama tüm marjinalliği karakterlerin cinsel tercihlerinde olan bir film ne kadar ilginç ve güzel olabilir? Aman ya da seyredin gitsin, sanki her gün güzel bir film koyuyorlar önümüze. Bu film en azından iyi oyunculukla filan idare eder.

-Madem Oscar muhabbetine girdim devam edeyim; bu "hızla" geçen zaman içinde Black Swan filmini de seyrettim. Çok oldu hatta seyredeli, yazamadım bir türlü. Güzel film, çok etkileyici. Benim en iyi filmlerim arasına giremez (yine yine yine!) ama (nasıl kutsal bir "en iyi film" listem var, ben bile şaşıyorum bu işe!:)) hoş film vallahi. Güzel oynanmış, güzel yazılmış, güzel bir film özetle. Sevgili Yağmur'la (bloğuna ulaşamıyorum Yağmur, ne oldu sahi?) kısa bir yazışma yapınca yazmış kadar oldum film hakkında. Bir de bütün bloglarda ve her yerde bahsediliyor filmden, fenalık geldi yazmayayım en iyisi ben:p Nasıl bir hayal kırıklığı yaşayacak şimdi internet kullanıcıları, bu ne kötülük!

-Sevgili Arsız Ölüm, muhteşem bir kitap, büyülerle ve tüm tuhaf inanışlarla çok ilgili ayrıca. Onu kesin yazmalıyım. Rahatlamam için bu çok önemli. Buraya atılmış bir iz olsun bu yazı, unutma Justine!

-Ben de büyü yaptım elbette. Elimde bir şiir kitabı, saçlarım örgülü ve bira içiyorken mutfakta. Fonda, Cave'den From her to eternity çalıyordu ve çok mutluydum. Hayır, büyü sadece mutsuzlukla yapılmaz, istemek yeterli. Dans ederseniz daha etkili oluyor sanırım. Benden size küçük bir tüyo olsun bu. Ve, tuttu mu bilmiyorum, yıllar geçti üzerinden. Benim fikrim tuttuğu yönünde. Bilinmez ki, mistik işler karışıktır dostlar.

-Fotoğrafımın altına koyduğum harika, çok çok güzel, Nick Cave şarkısını belki bin kez dinlemişimdir. Bir şarkıya tutuldum mu defalarca dinlemeden yapamıyorum, rahat edemiyorum neden bilmem. Bu da bir çeşit büyüdür belki. "on the second day he came with a single red rose, said: 'will you give me your loss and your sorrow', i nodded my head, as i lay on the bed, he said, 'if i show you the roses, will you follow?' " böyle güzel şarkı sözü mü olur, ne tuhaf. Bu gece uyumadan önce dinleyeyim bari, yıllar olmuş dinlemeyeli. Dinliyorum, dinliyorum ve büyük bir ara verip kendimle şarkı arasında mesafe yaratıyorum. Sonra birden dinlemek tuhaf oluyor, yabancılaştırıcı bir duygu. Bu da deli işi, saçmalık.

-Şvayk'ın ilk cildi bitiyor, dün iyi okudum nöbette. Mutlu ve gururluyum tabii, ama ikinci cilt biraz bekleyecek:) Başka yazarları özledim.

Şimdi uyku zamanı.