"hep bu ışığı altında yıldızın..."

 

(resim kitaptan. bu resim ve kitaptaki diğer tüm harika illüstrasyonlar Elena Odriozola'ya ait.) 

Bugün nasıl bir gün, yaşıyor mu? 

Banyodan çıktığımda fark ettim aslında -hâlâ!- uyanamadığımı, saat akşam beş buçuk muydu, neydi, hiç bilmiyorum. Öğlen bir gibi kalkmışım ama, nasıl kalkmışım onu da bilmiyorum, yataktan sürünerek, uyurgezer gibi. Bir şeylere bakmış, bir şeyler okumuşum, kahvaltı yapmışım arada ihtimal, hiçbirini hatırlamıyorum. Peki, uyanmak için ne yapmak lazım, kahve? Harika olur. Güzel bir müzik? Şahane. Güne ve yolunu şaşırmış, sayıklayan kafamıza uygun, masal gibi bir kitap okusak nasıl olur? Muhteşem olur. Öyle yapalım.

Ben İstanbul'da yola çıkmadan heyecanla okuyup aşık olduğum, sonra tekrar, tekrar, tekrar okuduğum, ezberlediğim, biraz önce elime alıp resimleriyle cümleleri birbirine eşleştirip yeniden okuduğum Pablo Neruda'nın Bir Yıldıza Övgü'sünü seçtim bugün için. Size de tavsiye ederim. Aşağıda şiirin (kitabın) tamamı var, fakat önerim şiiri bir de resimlerine bakarak okumanız. KırmızıKedi Yayınevi; şiir çevirisi gibi inanılmaz zor, hatta bazen imkânsız bir işin altından, çeviriyi Işık Ergüden'e teslim ederek, çok güzel, takdir edilecek şekilde kalkmış. Ben çeviriyi ve kitaptaki resimleri çok beğendim. Daha önce ilkokul çocukları için kitap seçmiştim, çok keyifliydi. Keşke bu kitabı da görmüş, bilmiş olsaydım, neyse bir dahaki sefere artık. Resimleri çizen Odriozola için yukarıda link verdim, diğer çalışmalarını görmek isterseniz oraya bakabilirsiniz. Bir de şiir- kitap hakkında güzel bir yazı buldum nette, onu okumak isteyenler için de link şurada.

(Peki ya uyandık mı? I ıh,  bu şiirleri okuyarak aklımız bir karış havada ve hep uykuda geziyoruz, olan bu, doğruya doğru;) Olsun. Yıldızlar parlasın, sönsün, ışığı gözümüzü kamaştırsın, biz hep çocuk kalalım, belki şu dünya, hani sonsuz bir hızla dönüp (dönme hızını bugün yine hatırladım C. sayesinde) midemizi bulandıran, gözümüzü karartan yaşadığımız yer, biraz kendine gelir böylelikle. Dua, dilek, zavallı bir temenni işte, tutarsa fena olmaz tabii.)

"geceleyin çıkıp terasına

gösterişsiz ve çok yüksek 

bir gökdelenin

kubbesine dokunabildim

gecenin ve tutuverdim

sevgime dayanamayan

firuze bir yıldızı.

gece karanlıktı

karıştım sokağa

cebimde çalıntı yıldızla.

Titrek bir kristale

benziyordu,

ve aniden

sanki bir avuç

buz taşıyormuşum gibi geldi bana,

ya da Başmelek’in kılıcını

kemerimde.

Korkudan,

sakladım onu

yatağın altına,

kimse keşfedemesin diye,

fakat ışığı

delip geçti önce

yün yatağı,

sonra kiremitleri

ve evimin çatısını.

Banyoya gitmek bile

tedirgin eder

oldu beni

Hep bu ışığı altında yıldızın,

parlak, renksiz,

dönmek ister gibi geceye

yanıp sönen,

görevlerimle ilgilenemedim

ve örneğin unuttum

ödemeyi faturalarımı,

sonunda ekmeksiz,

aşsız kaldım.

Bu arada, sokakta,

yoldan geçenler toplandı,

dünya malı satanlar

cazibesine kapıldı, elbet,

penceremden geldiğini

gördükleri

alışılmadık parlaklığın.

Bunun üzerine

aldım yeniden yıldızımı,

dikkatlice sardım mendilime,

ve karışarak kalabalığın arasına

tanınmadan geçtim

içlerinden.

Batıya gittim,

Yeşil Nehir’e,

orada dingindir

söğütlerin altı.

Soğuk gecenin

yıldızını aldım elime

ve usulca

bıraktım sulara.

Şaşırmadım ama

Uzaklaşıp gitmesine

suda erimeyen

bir balık gibi

kımıldatarak

karanlık nehirde

ışıltılı gövdesini."

Bir Yıldıza Övgü / pablo Neruda